Kategori: Elazığ

Elazığ’da yaşayan 65 yaşındaki Mehmet Turgut Sarıçiçek, geçtiğimiz haftalarda açılan Elazığ Kent Müzesini gezmek istedi. Gezi sırasında eğitim öğretim bölümüne geçen Sarıçiçek, 2010’da hayatını kaybeden annesi ile teyzesinin şimdiye kadar hiç görmediği fotoğrafların sergilendiğini görünce duygu dolu anlar yaşadı.

Elazığlı fen bilgisi öğretmeni Mehmet Turgut Sarıçiçek, ailesi ile birlikte Kent Müzesini gezmek istedi. 15 Temmuz Demokrasi Meydanında bulunan Kent Müzesine gelen Sarıçiçek, alt kattan başlayarak sergilenen eserleri dikkatlice incelemeye başladı. Bir süre sonra eğitim ve öğretim bölümüne geçen Sarıçiçek, hayatının şokunu burada yaşadı.

Burada sergilenen bir fotoğrafa dalan Sarıçiçek, 2010 yılında 84 yaşındayken kaybettiği öğretmen annesi Bedriye Sarıçiçek ile yine öğretmen olan teyzesinin olduğunu gördü. Şimdiye kadar sergilenen fotoğrafları görmeyen Sarıçiçek, hayatının hem en hüzünlü hem de en gururlu gününü aynı anda yaşadı.

”Bunlar cumhuriyet öğretmenleridir”
Yeni açılan müzeyi gezmek için geldiğini belirten Sarıçiçek, ”Bu müzeyi açanlara çok teşekkür ediyorum. Ben bu odaya girdiğim zaman dondum kaldım, şoke oldum. Beni yıllar öncesine götürdü. Resimlere baktığım zaman rahmetli annem, rahmetli teyzem, rahmetli ilkokul öğretmenim, rahmetli müdürümü gördüm.

Bu resimleri görünce hayatımın şokunu yaşadım. Gözlerim doldu. 40-45 dakikadır aynı odadayım, çıkamadım bir türlü. Annem o zamanın, işte liseyi bitirdiği zaman olgunluk diploması denilen bir diploması vardı, bize onu gösterirdi. O olgunluk diploması ile istediği üniversiteye rahatlıkla gidebilirdi. Fakat maddi imkansızlıklar nedeni ile hemen hayata atılıp. Ailesine bakmakla yükümlü olduğu için kısa sürede hemen öğretmen oluyor. Aynı şekilde teyzem de öyle.

Rahmetli anneannemin terzilik yaparak 32 yaşında dul kalmış bir kadıncağızın 5 çocuğu bu şekilde okutarak buralara getirmesinden ben gurur duydum. Bunlar Türkiye Cumhuriyetinin ilk öğretmenleri, her anlattığımda da gözlerim dolar, çok etkilenirim. Bunlar cumhuriyet öğretmenleri. Bu fotoğraflar sanırım 1970’li yıllara ait. Ben de bu okulda okudum. Sonra Dumlupınar İlkokulu iki katlı yapıldı zaten o zaman da biz mezun olmuştuk. Buradaki öğretmenlerin neredeyse hepsi rahmetli, hepsi nur içinde yatsın, annem 2010 yılında rahmetli oldu, 84 yaşındaydı’’ dedi.

Elazığ’da 3 sene önce pandemi sürecinde eşini kaybeden Hatice Doğan, hatırasını yaşatmak için kocasının mesleğinin başına geçerek cep telefonu işletmeciliği yapıyor.

Elazığ’da yaşayan 2 çocuk annesi Hatice Doğan, 3 sene önce pandemi döneminde karaciğer rahatsızlığı bulunan eşini kaybetmesinin ardından, eşine ait cep telefonu işletmeciliğini yapmaya başladı. Eşini kaybetmesinin ardından iş yerini kapatmayı düşünen Hatice Doğan, hayatını kaybeden Erhan Doğan’ın adını yaşatmak için iş yerini kapatmayarak çalıştırmayı düşündü.

İlk başlarda ağabeyinin desteği ile işlerini sürdüren 2 çocuk annesi Doğan, şimdilerde ise cep telefonu ve elektronik ürünlerin tamirini yapıp aksesuarlarını satarak ailesini geçindirmenin gururunu yaşıyor.
Pandemi sürecinde eşini kaybettiğini belirten Hatice Doğan, “Eşimin karaciğer rahatsızlığı vardı. Öğrendikten çok kısa bir süre sonra eşimi kaybettim. 21 yıllık iş yeri vardı.

Bu süreçte eşimi kaybettikten sonra iş yerini kapatmayı düşündüm çünkü cep telefonu sektörü bir erkeğin yapabileceği bir işti. Daha sonrasında bu kadar emeği zayi etmemek için devam ettirme kararı aldım. Yaklaşık 3 yıldır buranın işletmesini devam ettiriyorum. Çok şükür işlerim iyi. Eşimin onca yıllık emeği ve hatırası olduğu için devam ettirdim. Buraya halen eşim ölmeden önceki müşterilerimiz geliyor. Giyim ve kozmetik işletmesi olmadığı için burası bir kadın için zor bir sektördü ama zorluklarına rağmen başarabildim.

Eşimin adını devam ettirmek ve yaşatmak için bu işi yapıyorum. Burada bütün cep telefonu modellerinin tamiri, tablet tamiri, aksesuar ve sıfır ve ikinci el cep telefonu alım satımı yapıyorum. Kadın olduğum için bu işi yapamazsın, başaramazsın ve bu iş sana ağır gelir diyen yakınlarım oldu. Ben kendime güvenerek yapacağım dedim. Eşim öldükten sonra çocuklarım babalarının işinin başına geçtiğim için daha mutlu oldular. Çocuklarım babalarını hep bu iş yerinde gördüler. Şimdi de eşimin hatırasını devam ettirdiğim için çocuklar da memnun. Oğlum 15 yaşına geldi, o da artık burada çalışmaya geliyor” dedi.