Kategori: Isparta

Kadınların yıllardır süregelen altın günü geleneği, Isparta’da erkekler tarafından da nostaljik bir dokunuşla hayata geçiriliyor. Yaklaşık 45 kişiden oluşan klasik araç tutkunları, her ay kentte bulunan sanayide bir araya gelerek kendilerine özgü bir “altın günü” düzenliyor.
Isparta’da erkekler tarafından nostaljik bir dokunuşla ‘Altın Günü’ programı hayata geçiriliyor.

Merkez’de faaliyet gösteren ‘Kulüp 124-131′, her ay bir üyelerini seçiyor ve toplanan parayı onun nostalji tutkularını desteklemek için kullanıyor. Bu ayın şanslı ismi ise ekipte aralarında “Ali abimiz” olarak seslendikleri kıdemli bir üyeydi. Ali abilerine, klasik aracına yeni aksesuarlar alması için topladıkları parayı takdim eden grup, bu sırada keyifli anlar yaşamayı da ihmal etmedi.

“Araçlar Bahane, dostluklar şahane”
Kulübün mottosu “Araçlar bahane, dostluklar şahane.” olduğunu söyleyen kulüp başkanı Kadir Özkan, burada asıl önemli olan, bir arada olmak ve paylaşmak olduğunu ifade ediyor. Isparta’da düzenledikleri etkinliklerle dikkat çeken bu grup, sadece üyeleri arasında değil, şehirdeki diğer insanlar arasında da sempati topluyor.

Dostluk, yardımlaşma ve eğlencenin buluştuğu bu nostalji grubu, kadınların altın gününe kendi tarzlarında bir alternatif sunarak dayanışma hikayesi yazmaya devam ediyor.

Kulüp Başkanı Kadir Özkan, etkinliklerinin dostluğu pekiştirmek adına düzenlendiğini belirterek, “Kadınlarda altın günü varsa bizde de klasik araçların günü olsun istedik. Bu fikirle yola çıkarak bir etkinlik düzenledik. Kulübümüzü yaklaşık 3 yıl önce kurduk ve şu anda kocaman bir aile olduk. Kulübümüzde toplam 45 nostaljik araç var. Genellikle havaların güzel olduğu zamanlarda etkinlikler yapıyoruz” dedi.

“Mesaj atmış sevdiğim, 5 dakikaya sendeyim, sana gelmediğim gün sanayideyim”
Kulüp üyelerinin araçlarla olan bağını anlatan başkan Özkan, “Günümüzün çoğu sanayide geçiyor. Şöyle bir sloganımız var: ‘Mesaj atmış sevdiğim, 5 dakikaya sendeyim, sana gelmediğim gün, bil ki sanayideyim.’ Bu araçlar herkesin geçmişine dokunuyor ve o hatıraları yaşatabilmek bize mutluluk veriyor. Psikoloğa gitmemize gerek yok, arabalarımıza vakit ayırmak bizi dinlendiriyor” ifadelerini kullandı.

Şehit aileleri ve gazi çocuklarına vefa borcu
Sosyal sorumluluk projelerine de değinen Özkan, “Şehit aileleri ve gazi çocukları için etkinlikler düzenliyoruz. Onlara olan vefa borcumuzu unutmuyoruz. Isparta’da nostalji tutkunları olarak güzel karşılanıyoruz. İnsanlardan hep şu yorumu duyuyoruz: ‘Bize eskileri yaşatıyorsunuz.’ Bu, bizim için büyük bir mutluluk kaynağı” dedi.

Grup içindeki yardımlaşma öne çıkıyor
Kulüp üyelerinin dayanışmasına vurgu yapan Özkan, “Her ay ekibimizden birine hediye ya da maddi destek sağlıyoruz. Bugün Ali abimizin eksiklerini gidermek için toplandık. Kendisine küçük bir miktar para verdik. Bazen gönüllere dokunduğumuzda daha çok mutlu oluyoruz. Bu arabaların hissettirdiği duygu, zamanımızı güzel değerlendirmenin mutluluğunu bize veriyor” dedi.

“Dostluklarımız ticaretin ötesinde”
Kulüp üyelerinden ve yedek parçacı Kemal Karakoyun, “Babam 43 yıldır bu araçların parçalarını satıyor. Bu araçlar sayesinde bu gruba dahil oldum. Yaklaşık 3 yıldır bu dostluk ortamındayım. Bizim için ticaretten daha önemli olan, bu dostlukları kurabilmek,” diye konuştu.

Grubun bugünkü etkinliğinin odak noktası olan Ali Altınkurt ise, “Başkanım ve arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. Böyle güzel bir günde bana destek oldular. Sürekli birbirimize yardım ediyoruz ve bu arkadaş ortamında mutluluğu buluyoruz,” ifadelerini kullandı.
Kısacası, altın günü denince artık sadece kadınlar değil, Isparta’nın nostalji tutkunu erkekleri de akıllara geliyor. Bir araya gelerek hem geçmişi yaşatıyorlar hem de geleceğe dair unutulmaz dostluklar kuruyorlar.

Isparta’da yaşayan 38 yaşındaki Erkan Kayaşen, babasından yadigâr kalan 1980 model Tofaş Murat 131’e gözü gibi bakıyor. Otomobiline büyük önem verdiğini dile getiren Eşi Fethiye Kayaşen, “Bu tutku onun bir sevdası değil, kara sevdası olmuş” dedi.
Isparta’da yaşayan 38 yaşındaki Erkan Kayaşen, babasından yadigâr kalan 1980 model Tofaş Murat 131’e duyduğu sevgi ve özenle tüm kentte tanınır hale geldi. Hayatını bu özel araca adamış olan Kayaşen, Tofaş’ını bir aile üyesi gibi görüp, onu gözü gibi koruyor.

“Benim için bu aracın kıymeti paha biçilemez”
Babası vefat ettikten sonra, Tofaş’ı yaşatmak için büyük çaba sarf ettiğini belirten Kayaşen, aracın orijinal halini koruyabilmek adına üç yıl süren kapsamlı bir restorasyon sürecine girdiğini söyledi. Zor bulunan yedek parçalar, hassas işçilik ve her detaya gösterilen özen sayesinde, 100 bin kilometredeki araç, yılların yorgunluğuna rağmen ilk günkü parlaklığını koruyor. “Bu aracı toplamak kolay değil” diyen Kayaşen, “Şu anda böyle bir aracı toplamak isteseniz, yaklaşık 300 ila 400 bin lira arasında bir ücret ödemeniz gerekiyor. Benim için bu aracın kıymeti paha biçilemez” şeklinde konuştu.

Dostluk bitiren aşk
Arabasına olan bağlılığının dostluk ve ilişkilerini etkilediğini anlatan Kayaşen, “Bu sevdam yüzünden birçok dostluğum bitti. Eşim ise bu konuda bana çok destek oldu. Aracımın yeri bambaşka ama eşimin yeri de öyle” şeklinde konuştu. Evlenmeden önce eşine “Büyük sevdam Tofaş, diğeri Beşiktaş” dediğini aktaran Kayaşen, araba konusunda hassasiyetinin kesinlikle tartışmaya kapalı olduğunu belirterek, “Eşimle bu araç hakkında birçok konuda tartışmalarımız oldu. Ama eğer bir seçim yapmam gerekiyor olsaydı bu benim için çok zor olurdu. Cevabım ise ne eşim ne de arabam, ikisinden de vazgeçmem” şeklinde konuştu.

“Temizlik benim uç noktam”
Temizlik ve güvenlik konularında da titiz olan Kayaşen, yağmurlu veya karlı havalarda arabasını dışarı çıkarmadığını, aracı kapalı bir garajda sakladığını ve garajına güvenlik kamera sistemi kurduğunu söyledi. “Arabamın etrafında kedi bile dolaşsa telefonuma bildirim geliyor” diyen Kayaşen, gece saatlerinde bile garaja inip aracını kontrol ettiğini belirtti.

Tofaş’la zaman yolculuğu
Kayaşen, otomobilini tanıyan herkesin aracı gördüğünde 1980’li yıllara döndüğünü hissettiğini ve bunun kendisine büyük mutluluk verdiğini söyleyerek, “Bu araba bir dönemin ruhunu yaşatıyor” dedi. Kayaşen, sık sık aracını fuarlarda sergilediğini ve sosyal medyada paylaşarak takipçilerinin ilgisini çektiğini belirtti. Özel ses sistemi kurduğu Tofaş’ında gezerken Cengiz Kurtoğlu’nun şarkılarını dinlemeyi sevdiğini belirten Kayaşen, “Bir araca biniyorsan, ses sisteminin de çok iyi olması lazım. Caddede gezerken bir Cengiz Kurtoğlu çalmıyorsa, o araç eksik demektir. O arabada Cengiz babamızın ‘Önce Birkaç Damla Yaş’ şarkısını dinlerken, o tiz sesini ve bas sesini de tam olarak duyabileceksin. İnsanlar bunu görüp şaşırmalılar” şeklinde konuştu.

“Çok teklifler aldım ama hepsini reddettim”
Bu aracı satmayı asla düşünmeyen Kayaşen, “Aracın yeri bende çok ayrı, teklifler aldım ama hepsini reddettim” diyerek bu mirasın parayla ölçülemeyeceğini ifade etti. Ayrıca aracının koltuğuna bugüne kadar kendisinden başka kimseyi oturtmadığını ve hayata veda ettikten sonra aracını kızına miras bırakacağını ifade etti.

Evlilik hayatında Tofaş şartı
Eşi Fethiye Kayaşen de eşinin bu tutkusunu anlayışla karşıladığını belirterek, “Evlendiğimizde, bu arabanın onun için ne kadar kıymetli olduğunu kabul ettim. Bazen arabayı kıskanıyorum ve ‘Ben mi, araba mı?’ diye sorduğumda bile bana ikimizin de yeri ayrıdır derdi. Artık anladım ki bu onun vazgeçilmez bir tutkusu, bu onun sevdası değil kara sevdası olmuş” diye ekledi.

“Arabasıyla sohbet ediyor, ne var ki?”
Eşinin araba tutkusu nedeniyle hayrete düşen Fethiye Kayaşen, “Bir ara arabasıyla kendi kendine konuştuğunu duydum, ne yapıyor diye merak ettim. İlk başta kendi kendine konuştuğunu düşündüm, ama bir baktım ki arabasıyla konuşuyor. Ona ne yaptığını sorduğumda, bana ‘Arabayla konuşacaksın.

Ona nasılsın? İyi misin? diye soracaksın’ dedi. Çok şaşırdım, sonra da ‘Senin de araban olunca sen de arabanla konuşursun’ dedi. Allah razı olsun, daha sonra bana bir araba aldı ve bir baktım ki ben de arabamla konuşuyorum” dedi. Pazar günlerinin genellikle araba yıkama günü olduğunu söyleyen eşi Fethiye Kayaşen, “Saatlerce arabasıyla uğraşıyor, bazen başka her şey arka planda kalıyor. Ama düşünüyorum ki, ne kadar kötü bir şey olabilir ki? Sonuçta ilgilendiği şey bir araba” diyerek, eşinin arabasına olan tutkusunu daha iyi anladığını belirtti.

“Babam sanayide, ben okulda”
Erkan Kayaşen’in kızı Sudenaz Kayaşen, babasının araba tutkusunu ve ona duyduğu sevgiyi büyük bir gururla anlatarak, “Babamın uzun zamandır bir araba sevdası var ve bu konuda babamla çok gurur duyuyorum. Babam, dedemden kalan yadigâra nasıl gözünden sakındıysa, ondan sonra ben de onun arabasına gözüm gibi bakacağım” dedi.

Sudenaz, babasıyla vakit geçirme konusunda yaşadığı zorlukları ise şu şekilde anlatıyor:
“Babamı çok sık göremiyordum açıkçası. Evde gördüğüm zamanlarda da genellikle balkon ya da mutfakta oturmuş mezat izliyor oluyordu ve sürekli arabanın parçalarını toplamaya çalışıyordu. Akşamları çoğunlukla sanayide oluyordu zaten. Ben okula gidip geliyorum ve eve her gelip babamı sorduğumda sanayide olduğunu öğreniyordum. Yani göremiyorduk pek fazla, fakat bunun için çabalamasını gördüğümde ben şahsen mutlu oluyordum.”