İlkokul öğretmeni uyuyakaldığı sandalye kuvvetli rüzgar nedeniyle devrilince baş aşağı kamp ateşine düştü. Yaşanan kaza sonucu öğretmenin yüzü yandı.
Avustralyalı 29 yaşındaki ilkokul öğretmeni Halie Tennant, yaşadığı travmatik bir kayıp sonrası yakın arkadaşlarıyla çıktığı gezide kampın tadını çıkarıyordu. Ateşin yanında uykuya dalan Halie’nin arkadaşı, duyduğu garip seslere uyandığında Halie’nin kafa üstü kamp ateşine düştüğünü gördü.
Halie’yi ateşten hızla çeken arkadaşı yüzüne soğuk su dökerek ilk müdahalede bulundu. Halie ve arkadaşı hemen yola koyuldu. Halie’nin kocası Mathew olay yerine yoğun bakım ambulansı ve hava ambulansı çağırmıştı. Acil durum ekipleri yaraların ciddiyetini fark ederek genç kadını Melbourne’deki The Alfred Hastanesi’ne götürdüler. Tüm yüzü, göğsü ve sol bileği 3. ve 4. derecede yanan Halie, sekiz gün boyunca komada kaldı.
Herhangi bir acı hatırlamadığını söyleyen Haile “Yalnızca Mathew’a ‘ne olursa olsun beni sevecek misin?’ diye sorduğumu ve onun da ‘Evet’ dediğini hatırlıyorum. En zor şey de kimliğini kaybetmek. Görünümüne çok düşkün biri değilim ama yüzünüz ve ifadeniz kendinizi nasıl tanımladığınız açısından önemlidir. Artık kim olduğunu bilmemek her şeyden daha zor. Dışarıdayken duyduğum bir şeyi hiç unutmuyorum, yanımdan geçen biri bana ‘Zombi gibi görünüyorsun’ dedi ve yürümeye devam etmişti” dedi.
Halie, hastane süreciyle ilgili “Hastaneden ilk taburcu edildikten sonra göz kapaklarım birbirine değmediği için tekrar hastaneye kaldırıldım. Bu sorun düzeltildikten sonra taburcu olmaya hazırlanırken cerrahlar ağzımdan tekrar ameliyat olmam gerektiğini söyledi. Dudaklarım o kadar kasılmışti ki, çatal veya kaşıkla bir şeyler yiyebileceğim kadar açılmıyorlardı” dedi.
Çektiği korkunç acılara rağmen kendisine gelen iyi dilek mesajlarıyla ve kocası Mathew’ın desteği ile güç bulduğunu söyleyen Halie, uzun ve zorlu iyileşme sürecinde gösterdiği en küçük ilerlemeyi bile mutlulukla karşıladığını belirterek “En büyük destekçim, aynı zamanda en yakın arkadaşım ve eşim olan Mathew” dedi.
Halie, “Kazadan beri ihtiyaç duyduğum zaman yardım istemeye başladım. Sorunlarımı yok saymaktansa onlar üzerinde çalışmayı öğrendim. Olumlu kalıyorum ve duygularımı hissederek onları kabul ediyorum. Geçirdiğim kaza bence bir tür uyanış çağrısıydı. Daha iyi bir yaşam için, kendime daha iyi bakmam için bana verilmiş ikinci bir şanstı” dedi.
